قدمت این محله به 70 سال پیش برمی‌گردد.پیش ازآن، زمین‌های موجود به طور کامل گندم زار و متعلق به خانمی به نام نظام مالفی بود. دلیل نامگذاری این منطقه به مهرآباد، این بوده که وی، دختر به نام مهر داشته که جوانمرگ شد، مهرآباد به نام وی، نام گذاری شد. در بخشی از این زمینها در سال 1307، فرودگاه ساخته شد. خانم مافی در زمان زندگی خود در سال 1322 زمینها را تفکیک و واگذار کرد.
این مکان به نام پیرمرد سیدی که به خاطر چهره ی خنده رو و همیشه شادش به این نام خوانده میشده و پیشگوییهایش بسیار نزد مردم معروف و زبانزد بوده نامگذاری شده.
شَوَند(دلیل) نامگذاری سبزه میدان این است که در دوران فرمانروایی زندیه و قاجاریه، محل کشت و تهیه سبزیجات اهالی تهران بوده است. البته این میدان در دوران قاجاریه «تخته پل» هم نامیده می‌شد.بعدها در زمان ناصرالدین شاه، حاجب الدوله،سبزیکاری را ممنوع کرد. این میدان، چند سال در روزهای ماه رمضان، بازار روز شده و در آن کالاهای گوناگون عرضه می‌شد. دردوره ی رضا شاه نیز باغچه‌هایی در وسط میدان ساخته شد.
در گذشته،بسیاری از شهرهای بزرگ ایران ضرابخانه مخصوص خود را داشت و دولت برای هر یک، سرپرستی انتخاب میکرد کرد تا اینکه به دستور ناصرالدین شاه و در جهت یکنواخت ساختن مسکوکات،لوازم ضرب سکه و چرخ منگنه از اروپا وارد شد. تجهیزات ضرابخانه با نظر محمود خان ناصر الملک در سال 1275 (ه.ق) از مسکو به قیمت 9 هزار تومان خریداری و به تهران آورده شد.
در شمال ضرابخانه مظفری، کارخانه ابریشم کشی حاجی محمد حسن امین الضرب بر پا بود که در زمان رضا شاه به باغ رزم آرا معروف شد. پس از انقلاب نیز باشگاه بانک مرکزی در آن راه اندازی شد.