آفتابی شدن

هر گاه کسی پس ازمدتها  بیرون آید و سروکلّه اش پیدا شود اصطلاحاً می گویند فلانی «آفتابی شد».حالا ببینیم  ریشه آفتابی شدن از کجاست و چه ارتباطی  با دیده شدن افراد دارد:

 خشکی و کم آبی از یک طرف و وضع کوهستانی، به خصوص شیب مناسب بسیاری از زمین های فلات ایران از طرف دیگر، موجب شده که کندن قنات و بهره برداری از آبهای زیر زمینی ازگذشته های دور مورد توجه خاص ایرانیان قرار گیرد و نیاکان ما با زحمت فراوان در روزگاری که هنوز تلمبه اختراع نشده بود،کشتزارهای خود را آبیاری کنند و گروه بسیاری با کندن قنات به کشاورزی بپردازند..

شاهان هخامنشی برای تشویق مردم به کشاورزی و آباد کردن زمین های خشک،گفته بودند هر کس زمینهای بی حاصل را آبیاری و آماده کند، تا پنج پشت از پرداخت مالیات معاف خواهد بود.

در دوران اشکانیان و ساسانیان نیز که به امور کشاورزی توجه خاصی می شد، احداث سد و حفر قنات اهمیت بسیار داشت. ولی در زمان فرمانروایی خلفای عرب در ایران ،رفته رفته زیرساخت های کشوربه خاطر بیتوجهی ویا شاید عمدی رو به ویرانی گذاشت.ساخت قنات تااندازه این ارزش داشته و دارد که امروزه باوجود این همه امکانات،آن را از شگفتی های اختراعات به شمار می آورند.دانش و مهارت ایرانیان تااندازه ای بوده که توانستند آب را در ژرفای زمین به گونه ای سازماندهی کنند که به سطح زمین برسد و به قول چاهکن ها آفتابی شود؛یعنی از تاریکی خارج و در برابر آفتاب و روشنایی قرار گیرد..

همانگونه که متوجه شدید، " آفتابی شدن " از اصطلاحات ساخت قنات است. یعنی آب قنات از تاریکی خارج شده به آفتاب و روشنایی رسیده است. این عبارت بعدها در مورد افرادی که پس از مدتها ازدیده می شوند به کار برده میشود.